|
Wyruszyli pieszo na Jasną Górę |
 |
 |
 |
|
Świat wokół nas się zmienia, ale Polacy nieustannie w sierpniu pieszo podążają na Jasną Górę. Pielgrzymka diecezji łomżyńskiej odbywa się już po raz 33. W czwartek 3 sierpnia dołączyło do niej kilkudziesięciu pątników z dekanatu wyszkowskiego i Długosiodła. Grupa fioletowa wyruszyła wcześnie rano z kościoła św. Wojciecha.
Pielgrzymują dorośli, młodzież, a nawet dzieci. Dla sporej grupy pielgrzymka do Częstochowy stała się już tradycją, ale nie brakuje też takich, którzy, z niepewnością, wyruszyli po raz pierwszy. Choć przed nimi wiele trudności, wędrówkę rozpoczęli w doskonałych humorach, z nadzieją, modlitwą, piosenką i błogosławieństwem ks. proboszcza Romana Karasia. Oprócz wody, czapek chroniących przed słońcem, opatrunków i zapasowych butów, niosą osobiste intencje, przeżycia, radości i smutki. Przed obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej klękną dokładnie 13 sierpnia, po pokonaniu 372 km. Pielgrzymowanie uczy wspólnoty, ale dla każdego ma też indywidualny wymiar. Jednak wszyscy wrócą do domów z jednakowym uczuciem, że za nimi po prostu niesamowite przeżycie.
Grupę fioletową prowadzą księża Grzegorz Dębek z parafii św. Wojciecha, Karol Skrodzki i Mateusz Cymek z parafii św. Idziego oraz Andrzej Waszczeniuk z parafii św. Rocha w Długosiodle.
Osoby, które nie mogły wziąć udziału w pielgrzymce, serdecznie zapraszamy na Apele Jasnogórskie codziennie o godz. 21.
Zdjęcia w galerii
|
|
– słowa te powiedział Jezus do swoich uczniów, którzy po powrocie z ewangelizacji zaczęli opowiadać Panu o wszystkim, czego nauczali i co zdziałali. Nieraz my też przychodzimy do Jezusa, aby opowiedzieć Mu wszystko to, co On już widział i wie. Opowiadamy Mu wszystko, co nas spotkało. Jezus zawsze słucha z cierpliwością naszych opowiadań i wskazuje, co możemy zrobić z tym dalej. Dlatego czasem zachęca nas do odpoczynku. Chrystus zawsze pamiętał o swoim odpoczynku, szczególnie po ciężkiej pracy.
Wpatrzeni w słowa Jezusa kapłani, dzieci i młodzież z parafii św. Wojciecha po trudach całorocznej pracy szkolnej wyjechali na obóz parafialny zorganizowany przez ks. Łukasza Murawskiego, przy współudziale ks. Grzegorza Dębka i dorosłych opiekunów. Wyjechali nad polskie morze, by tam poznać piękno i wszechmoc Boga w dziele stworzenia i równocześnie nabrać sił przed szybko zbliżającym się okresem nowego roku szkolnego.
Morze Bałtyckie zachwyca swą potęgą i przez to gromadzi rzesze ludzi. Skąpani słońcem odpoczywają na plaży. Ten stan udzielił się i dzieciom, które, kąpiąc się w wodach Bałtyku i wylegując na plaży, raz po raz urozmaicały swój czas przez wspólne zabawy i gry plażowe.
Również wielu atrakcji doznaliśmy w ośrodku wczasowym „Maja”, w którym dla dzieci i młodzieży przygotowane były baseny kryte z podgrzewaną wodą. Wśród wielu atrakcji przygotowanych przez właściciela ośrodka, takich jak stół bilardowy, trampoliny, tor przeszkód, boiska sportowe, największą popularność zdobył kryty basen i to on najczęściej był oblegany przez dzieci i młodzież w czasie pochmurnych dni.
Kulminacyjnym momentem każdego dnia była Msza św., sprawowana przez ks. Łukasza, ks. Grzegorza i gościnie przez ks. Wiesława Ołowskiego, przy czynnym zaangażowaniu dzieci i opiekunów. Ewangelia jednoczy, co można było zauważyć w grupach dzielenia, a Eucharystia zmienia, ukierunkowuje na miłość, przyjaźń. Obrazem tego stały się nowe przyjaźnie zawarte wśród uczestników obozu.
Organizator ks. Łukasz zapewnił wiele atrakcji poza ośrodkiem: wyjazd do Gdańska, zwiedzanie starówki, katedry, jazda meleksami, diabelski młyn. Każdy dzień przynosił wiele nowych atrakcji, które dzieci przyjmowały z radością. Tydzień pobytu nad morzem upłynął szybko, dzieci ze smutkiem żegnały polskie morze, ale i z nadzieją patrzyły w przyszłość, na kolejny rok, kiedy wyjadą znów na kolonie parafialne.
Zdjęcia w galerii
|
|
Bardzo licznie wierni uczestniczyli w procesji eucharystycznej w uroczystość Bożego Ciała. Parafie św. Idziego i św. Wojciecha tradycyjnie już zorganizowały wspólną uroczystość.
Mszy św., odprawionej w tym roku w naszym kościele, przewodniczyli proboszczowie obydwu parafii ks. Zdzisław Golan i ks. Roman Karaś.
„Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba, / Pod przymiotami ukryty chleba. / Zagrody nasze widzieć przychodzi / I jak się dzieciom Jego powodzi” – brzmi jedna z pieśni śpiewanych podczas Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Chleb jest niezmiennie jej najważniejszym symbolem, w tym roku w wymiarze szczególnym, bo poświęcony jest św. Bratu Albertowi, który mówił, że w życiu trzeba być dobrym jak chleb.
- Zróbmy w przestrzeni naszych ulic miejsce dla Pana, przed nim zegnijmy kolana – apelował ks. Zdzisław Golan. - Nie tylko świątynie należą do Boga, ale też przestrzeń, w której żyjemy na co dzień. Jakże potrzeba współczesnemu światu klęknięcia przed prawdziwym Bogiem. On chce nam dziś błogosławić.
Zdjęcia w galerii
|
|
Żebym był świętym kapłanem |
|
|
|
|
W niedzielę 4 czerwca Mszę św. prymicyjną w naszym kościele odprawił ks. Kamil Nowak.
Ks. Kamil jako diakon przez rok odbywał w naszej parafii praktyki. 27 maja w katedrze łomżyńskiej przyjął święcenia kapłańskie. Tydzień później przyjechał ponownie do Wyszkowa, by udzielić nam prymicyjnego błogosławieństwa, dzielić się swoją radością. Właśnie tej radości życzyli mu parafianie, pokonywania trudności z uśmiechem, by nie opuszczało go tak charakterystyczne dla niego poczucie humoru, by był świadectwem wiary dla tych, których spotka na swojej drodze.
- Dziękujemy Bogu za dar twojego powołania. Ogarniaj nas swoją modlitwą. Obiecujemy, że będziemy o tobie pamiętali – dodał ks. proboszcz Roman Karaś.
Ks. Kamil podziękował wszystkim za wsparcie, jakim mógł cieszyć się w naszej parafii przez ostatni rok. - Proszę, byście polecali w modlitwie mnie, słabego człowieka, żebym był świętym kapłanem – apelował.
Na niedzielnych Mszach św. o modlitwę prosiła również pochodząca z Rybna s. Katarzyna Jakubczak. Siostra opowiedziała również o swojej służbie – od 4 lat jest misjonarką w Kenii.
Zdjęcia w galerii
|
|
|
