Niezwykle wymowna wielkopostna dekoracja znajduje się przed naszym ołtarzem.

W pierwszym naczyniu mamy popiół, który przypomina, że: Przemija postać tego świata (1Kor 7,31). Wszystko, co zielone oraz świeże uschnie i zostanie tylko popiół. Potrzeba nam skupić się bardziej na wieczności.

Aby tego dokonać, należy odrzucić to, co ziemskie, obmyć się. Woda w drugim naczyniu woła: Obmyjcie się, czyści bądźcie (Iz 1,16). Człowiek musi odwrócić się od grzechu i zła. Woda przypomina nam także, że wielki post jest przygotowaniem do odnowy chrztu w Wielką Noc.

Wydajcie godny owoc nawrócenia (Mt 3,8). Ziarno rośnie w ziemi (trzecie naczynie) dzięki wodzie (Bożej łasce). Lecz najpierw musi samo obumrzeć: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. (J 12, 24). Obumrzeć musi nasze „ja” na rzecz Boga i bliźniego. Tylko wtedy wydamy obfity plon Bożej łaski otrzymanej podczas chrztu świętego.

Panie, Ty wszystkim okazujesz miłosierdzie i żadnego ze swych stworzeń nie masz w nienawiści. Nie zważasz na grzechy ludzi, aby mogli się nawrócić, przebaczasz im, bo Ty jesteś Panem, Bogiem naszym. Daj nam dobrze przeżyć rozpoczynający się Wielki Post, byśmy mogli wydać obfity owoc i na końcu ziemskiej wędrówki otrzymać wieniec życia. Amen.