Parafia Rzymskokatolicka pw. Świętego Wojciecha w Wyszkowie

Wielka radość, siła i wiara, wspaniała muzyka wypełniły nasz kościół i serca uczestników Koncertu Uwielbienia, na który 23 kwietnia zaprosiła wspólnota Gloriosa Trinita.

Koncertowi towarzyszyło przesłanie z psalmu 35,18: „Będę składał Ci dzięki w wielkim zgromadzeniu, będę Cię chwalił wśród licznego ludu.” - Nasze pieśni niosą szczęśliwą modlitwę, treść, która dotyka naszych serc – zapowiedzieli członkowie wspólnoty. I tak rzeczywiście było. Wykonane tego wieczoru pieśni, w większości nowe, były wspaniałą modlitwą, przesłaniem szczęścia i nadziei, jakie można odnaleźć w Panu Bogu, wiary w to, że z Nim wszystko jest możliwe. Szczególną modlitwą zgromadzeni otoczyli dzieci.

Zdjęcia w galerii

28 kwietnia rozpoczynamy rekolekcje - Seminarium nowego życia w Trójcy Świętej, cykl siedmiu cotygodniowych spotkań.

„Weselcie się już, zastępy Aniołów, w niebie: weselcie się, słudzy Boga. Niechaj zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!”

Świętowanie Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczęliśmy mszą Wigilii Paschalnej, w sobotę po zapadnięciu zmroku. Jak zwykle przed kościołem zapłonęło ognisko. Po poświęceniu ognia zapaliliśmy świece od płomienia paschału, zabrzmiało wielkanocne orędzie: „Weselcie się już zastępy Aniołów w niebie…”. Po przypomnieniu czytań biblijnych, przeplatanych psalmami, znów zabrzmiały kościelne dzwony i zagrały organy. Uroczystość Wigilii Paschalnej dopełniło błogosławieństwo wody, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i liturgia Eucharystyczna. W niedzielę rano wokół kościoła przeszliśmy w procesji rezurekcyjnej z Najświętszym Sakramentem, głosząc zmartwychwstanie Chrystusa, triumf życia nad śmiercią.

Sobotnie i niedzielne uroczystości miały nie tylko pomóc nam w jak najgłębszym przeżyciu pamiątki Zmartwychwstania Jezusa, ale też skłonić do zastanowienia się nad własnym życiem. Przeżywaliśmy je w duchu dzieł św. brata Alberta (2017 jest jego rokiem), do których nawiązuje również tegoroczny Grób Pański w naszym kościele: „Powinno się być dobrym jak chleb. Powinno się być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny”.

- Wiara bez uczynków jest martwa. Jak to jest z dobrocią w domu, rodzinie, pracy? Św. brat Albert uczy nas, jak przejąć się Ewangelią, słowami: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Jak umiemy, módlmy się do Jezusa Chrystusa, przywołujmy wstawiennictwa św. Alberta: Panie, pomóż nam być dobrymi jak chleb – apelował ks. proboszcz Roman Karaś.

Zdjęcia w galerii

Rozpoczęliśmy Triduum Paschalne, uroczystości pełne niezwykłej symboliki, ale też skupienia i modlitwy. W Wielki Czwartek zakończyliśmy okres Wielkiego Postu, zamilkły dzwony, a Najświętszy Sakrament w uroczystej procesji został przeniesiony do ciemnicy.

Pierwszego dnia Triduum Paschalnego obchodzimy pamiątkę ustanowienia kapłaństwa. Rano wszyscy nasi kapłani, wraz z duchownymi z całej diecezji, wzięli udział we Mszy św. Krzyżma odprawionej w katedrze łomżyńskiej. Podczas wieczornej Mszy św. w naszym kościele odebrali wiele ciepłych życzeń, dziękując jednocześnie wiernym za modlitwę i wsparcie.

Wielki Czwartek to także pamiątka ustanowienia Eucharystii. O podniosłości tej uroczystości świadczy fakt, że tego wieczoru kapłani udzielili wiernym Komunii św. w dwóch postaciach.

Tego dnia wspominamy również Ostatnią Wieczerzę, gdy Jezus sam umył nogi swoim uczniom. Tradycyjnie ks. proboszcz Roman Karaś umył nogi 12 parafianom, w tym roku do udziału w tym obrzędzie zaproszono strażaków z OSP w Gulczewie.

Triduum Paschalne pełne jest niezwykłej symboliki. - Nie tylko zapatrujmy się na gesty, ale wsłuchujmy się też w słowa – w kazaniu zachęcał ks. Stanisław Borkowski. – Bóg mówi w ciszy. Dlatego człowiek tak się jej boi, boi się usłyszeć Boga. Nie uciekaj, wsłuchaj się w siebie, a usłyszysz, kim jesteś i jakie jest twoje powołanie.

- Dzisiaj pytamy również o nasze kapłaństwo. Czy pochylam się nad drugim człowiekiem, żeby umyć mu nogi, czy może to ja chcę, żeby przede mną klękano? Moje kapłaństwo narodziło się w tej parafii, kształtowało się przy ks. Stanisławie Szulcu – wspominał naszego zmarłego proboszcza.

Zdjęcia w galerii