W Niedzielę Miłosierdzia Bożego przeżywaliśmy odpust ku czci św. Wojciecha – patrona naszej parafii, ale też przecież głównego patrona Polski.
W tym roku w całym kraju odpust ku czci św. Wojciecha obchodzony jest w sposób szczególny. Postać świętego ściśle związana jest z Tysiącleciem Królestwa Polskiego.
Choć ten fragment historii naszego kraju znają chyba wszyscy, warto przypomnieć, że w 997 r., z inicjatywy Bolesława Chrobrego, została zorganizowana misja chrystianizacyjna, której celem było nawrócenie plemienia Prusów. Misją kierował pochodzący z Czech praski biskup Wojciech. Poselstwo zakończyło się tragicznie, bo Wojciech zginął w kwietniu 997 r. Bolesław Chrobry zdecydował się wykupić ciało misjonarza, które zostało złożone w Gnieźnie. W 999 r. Wojciech został kanonizowany. Rok później miał miejsce zjazd gnieźnieński, podczas którego cesarz Otton spotkał z księciem Bolesławem, nałożył na jego głowę diadem i wręczył kopię włóczni św. Maurycego. W zamian otrzymał od księcia część relikwii św. Wojciecha.
Podczas niedzielnego odpustu Słowo Boże głosił do nas ks. infułat Jan Sołowianiuk. Centralnym punktem uroczystości, zgodnie z tradycją, była suma odpustowa, w której wzięli udział licznie zgromadzeni wierni i kapłani z okolicznych parafii. Wszystkim serdecznie dziękujemy za obecność. Niech misjonarski duch św. Wojciecha towarzyszy nam każdego dnia, byśmy i my umieli głosić dobrą nowinę o życiu wiecznym.
