W wyniku rozbudowy miasta, a tym samym zwiększenia liczby mieszkańców, władze kościelne podjęły kroki, aby z parafii św. Idziego wyłonić drugą jednostkę duszpasterską.
W dzień liturgicznego wspomnienia św. Wojciecha biskupa i męczennika, 23 kwietnia 1982 r. biskup płocki Bogdan Sikorski podpisał dekret erygujący parafię św. Wojciecha w Wyszkowie z dniem 8 maja 1982 r. Parafia powstała w roku 600-lecia istnienia sanktuarium maryjnego na Jasnej Górze. Dla uczczenia tego wydarzenia nasza świątynia otrzymała imię Matki Bożej Częstochowskiej.
Trzy miesiące później, 7 sierpnia 1982 r. biskup desygnował ks. Aleksandra Pasternakiewicza na pierwszego proboszcza nowo utworzonej parafii. Przez dziewięć miesięcy, tj. przez okres budowy nowej kaplicy u zbiegu ulic Kościuszki i 3 Maja, kapłani i parafianie korzystali z gościnności kościoła i parafii św. Idziego, obchodząc wspólnie wszystkie święta i uroczystości kościelne.
Kaplica Matki Bożej Częstochowskiej, dzięki dużemu zaangażowaniu wiernych, została ukończona 1982 r. Rok później, jesienią 1983 r., w czasie Mszy św. biskup pomocniczy diecezji płockiej dokonał konsekracji kaplicy. W czasie liturgii proboszcz oficjalnie podziękował parafianom za dziewięciomiesięczną współpracę. Ks. biskup Bogdan Sikorski powołał go do pracy w instytucjach centralnych.
Z dniem 4 października 1984 r. nowym proboszczem parafii św. Wojciecha został ks. kan. Stanisław Szulc, który podjął się zadania budowy świątyni parafialnej. Kościół i plebanię zaprojektowano na działce o powierzchni 1,4 ha.
Budowa świątyni
Do współpracy ks. proboszcz zaprosił wiele osób, a wśród nich architekta Barbarę Antoniewicz, która zaprojektowała m.in. sąsiednie osiedle 3 Maja oraz budynki Sądu Rejonowego, Biblioteki Miejskiej i Urzędu Skarbowego, a także architekta Mariusza Ścisło, który został głównym projektantem kościoła. Barbara Antoniewicz zaprojektowała plebanię oraz otoczenie kościoła.
Mimo zaawansowania prac przygotowawczych, ks. proboszczowi przyszło czekać wiele lat na pozwolenie rozpoczęcia robót. Decyzję o pozwoleniu na budowę wstrzymywały władze komunistyczne. Wydano ją dopiero w 1989 r., pracę rozpoczęły się jesienią.
Budowa surowych murów kościoła trwała blisko 5 lat, całości – ponad 10 lat. W 1993 r. widoczny był szkielet żelbetowy kościoła, który systematycznie przez kolejny rok był obmurowywany ścianami. Budynek kościoła ma kształt wachlarza. Powierzchnia zabudowy wynosi 1.230 m kw., powierzchnia użytkowa – 1.700 m kw., kubatura 23.700 m sz.
W koncepcji budowy kościoła czytamy: „Naprzeciwko wejścia, w wierzchołku wachlarza – prezbiterium i ołtarz. Układ bryły i wnętrza ułatwia skupienie uwagi na prezbiterium umieszczonym w centralnym punkcie bryły. (…) Drewniane dźwigary widoczne we wnętrzu ustawione wachlarzowato w kierunku prezbiterium, opadająca również w kierunku prezbiterium, podłoga i zbiegające się ściany prowadzą wzrok w kierunku ołtarza. Prezbiterium podniesione jest w stosunku do podłogi nawy, a ściana, na której jest umieszczone tabernakulum na kształt tryptyku. (…) Nawa wraz z kaplicami może pomieścić 3.000 osób. Po wschodniej stronie głównego wejścia usytuowane są dwie kaplice otwarte do nawy w stronę prezbiterium, a między nimi boczne wejście do kościoła. Po zachodniej stronie głównego wejścia znajduje się kaplica oddzielona szklanym ekranem od nawy.”
Ważnym etapem było wzniesienie wieży. Pracę rozpoczęto w 1994 r. Jest to blisko 45-metrowa konstrukcja żelbetowa. Pierwotnie miała liczyć 35 m, ale kiedy budynek sąsiedniego sądu został podniesiony o jedno piętro, Barbara Antoniewicz postanowiła podwyższyć wierzę o 10 m, by kościół był bardziej widoczny. Prace nad wieżą trwały kilka lat, do 1997 r. Na ostatnim etapie budowy na szczycie wieży zawieszono 3 dzwony, zdemontowane z istniejącej dzwonnicy, które 22 listopada 1987 r. konsekrował biskup pomocniczy płocki Andrzej Suski. Największy z dzwonów otrzymał imię św. Wojciecha, drugi średni – Matki Bożej Częstochowskiej, trzeci najmniejszy – ks. Jerzego Popiełuszki.
Dzięki staraniom ks. Szulca i pomocy biskupa płockiego został pozyskany kamień węgielny z klasztoru jasnogórskiego, aby w ten sposób duchowo i symbolicznie złączyć parafię z Jasną Górą. Przedstawiciele parafii, na czele z księdzem proboszczem, przywieźli kamień, który 4 lata później Jan Paweł II podczas trzeciej pielgrzymki do Polski poświęcił 8 czerwca 1987 r. w bazylice archikatedralnej św. Jana w Warszawie przy sarkofagu Prymasa Tysiąclecia Stefana Wyszyńskiego.
W wyniku zmian administracyjnych polskich diecezji, dekanat wyszkowski został wcielony do diecezji łomżyńskiej.
Uroczystość poświęcenia fundamentów nowej świątyni i wmurowanie kamienia węgielnego odbyła się 19 września 1993 r. pod przewodnictwem biskupa pomocniczego Tadeusza Zawistowskiego. Zgromadziła rzesze wiernych i liczne grono kapłanów z dekanatu i kurii biskupiej. Wmurowanie kamienia węgielnego było dla wiernych silnym przeżyciem duchowym i motorem do jeszcze bardziej wytrwałej pracy na rzecz budowy nowego kościoła.
W 2000 r. na froncie świątyni umieszczono skrócone hasło oraz symbol roku jubileuszowego: „Chrystus dzisiaj, zawsze”; ponadto symbol władzy papieskiej dla uczczenia Papieża Polaka.
Pierwsze spotkanie z Chrystusem w nowym kościele odbyło się w uroczystość Bożego Ciała 22 czerwca 2000 r. na zakończenie procesji ks. Dziekan Wojciech Borkowski udzielił wiernym błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
Niezapomnianym wydarzeniem była pierwsza Msza św. sprawowana w sobotę 2 grudnia 2000 r. przez ks. proboszcza Stanisława Szulca, ks. emeryta Jana Deptę oraz wikariusza ks. Witolda Gromadzkiego. Ks. proboszcz przywitał wiernych licznie zgromadzonych we wspólnej świątyni, która jest owocem ciężkiej pracy, wyrzeczeń i ofiar.
Cztery dni później, 6 grudnia 2000 świątynię poświęcił ks. biskup Stanisław Stefanek. Msza św. zgromadziła takie tłumy, że choć kościół może pomieścić ok. 3 tys. osób, dla wielu zabrakło miejsca wewnątrz.
Wraz z przeniesieniem Liturgii do nowego kościoła, podjęto decyzję o rozbiórce kaplicy. Wiosną jej część przeniesiono do samodzielnego rektoratu św. Rodziny.
Budowa kościoła była najważniejszym, ale nie jedynym wyzwaniem. Wiosną 1990 r. dobiegały końca prace budowlane w części mieszkalnej plebanii. Obiekt został ukończono w ciągu dwóch kolejnych lat. Budynek ma powierzchnię zabudowy 730 m kw. Wiele pracy włożono również w uporządkowanie terenu wokół plebanii.
Prace kontynuuje ks. kan. Roman Karaś, który funkcję proboszcza parafii św. Wojciecha pełni od 2008 r., od momentu przejścia ks. Stanisława Szulca na emeryturę. W 2010 r. na froncie kościoła, nad chórem wmontowano witraż przedstawiający św. Wojciecha. Rok później na filarach bocznych pojawiły się witraże czterech ewangelistów: Marka, Mateusza, Łukasza i Jana, apostołów Piotra i Pawła, św. Stanisława, św. Brunona i dwóch aniołów.
24 lutego 2013 r. ks. biskup Janusz Stepnowski poświęcił nowy ołtarz, którego centralnym i najważniejszym elementem jest monumentalny krzyż (rozpiętość 350 cm, wysokość 650 cm) z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego (rzeźba waży 280 kg i mierzy 320 cm wysokości) umieszczony na tle mozaiki weneckiej.
Jesienią tego samego roku kurtyny boczne obłożono płytami granitowymi: na lewej metodą akwaforty wyryto tekst Bogurodzicy i zawieszono obraz Matki Bożej Częstochowskiej; na prawej wykonana została, również metodą akwaforty, postać św. Wojciecha.
Tą samą metodą, na przełomie 2014 i 2015 r., wykonano stacje Drogi Krzyżowej. Doskonałą okazją do jej poświęcenia był pierwszy piątek Wielkiego Postu – 20 lutego 2015 r. Uroczystości przewodniczył ks. biskup Janusz Stepnowski.
Z kolei 3 grudnia 2017 r. poświęcił nowe organy. 45-głosowe organy piszczałkowe mają trakturę elektropneumatyczną. To nie tylko niezwykle skomplikowany instrument o pięknym brzmieniu, ale też imponujący w budowie, wówczas największy instrument w diecezji.
Cały czas równolegle toczą się prace zarówno w dolnym kościele, jak i otoczeniu świątyni. W dolnym kościele znajduje się m.in. niewielka kaplica oraz sala konferencyjna z zapleczem. Wokół kościoła znajdują się kamienie upamiętniające ważne wydarzenia i ludzi. W rocznicę śmierci ks. Stanisława Szulca, który zmarł 2 grudnia 2011 r., odsłonięto upamiętniającą go tablicę. Obok znajduje się kamień na cześć ks. Jerzego Popiełuszki. Trzeci honoruje Kardynała Stefana Wyszyńskiego, czwarty – ofiary zbrodni katyńskiej i katastrofy w Smoleńsku.
W naszym kościele siedzibę ma także Hospicjum Domowe „Caritas”.
Od strony parku znajduje się wejście do Kaplicy Wieczystej Adoracji. Otwarta jest przez całą dobę, gorąco zachęcamy do adoracji Najświętszego Sakramentu.
