KPK Kan. 998 - Namaszczenia chorych, poprzez które Kościół wiernych niebezpiecznie chorych powierza Chrystusowi cierpiącemu i uwielbionemu, ażeby ich podtrzymał i zbawił, udziela się przez namaszczanie ich olejem i wypowiedzenie słów przepisanych w księgach liturgicznych. KPK Kan. 1001 - Duszpasterze i bliscy chorego powinni troszczyć się, by chorzy byli umacniani tym sakramentem w odpowiednim czasie.

KPK Kan. 1004 - § 1. Namaszczenia chorych można udzielić wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci na skutek choroby lub starości.
§ 2. Sakrament ten wolno powtórzyć; jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze.

Sakramentu namaszczenia chorych udziela się w celu duchowego umocnienia w cierpieniu chorego. Można tego sakramentu udzielać wielokrotnie nawet w ciągu jednej choroby, w około półrocznym odstępie czasu. Jeśli jednak nastąpi istotne pogorszenie stanu zdrowia wtedy natychmiast wzywa się kapłana z posługą.

Do sakramentu namaszczenia w domu chorego trzeba przygotować:

• stolik nakryty białym obrusem
• krzyż i dwie zapalone świece
• talerzyk z kawałkiem chleba oraz watą, które po sakramencie należy spalić
• kropidło i wodę święconą